speelplein en trouw

Speelpleinwerking week 1

Maandagochtend stonden we met een nieuwsgierig hartje op. De primeur van de speelpleinwerking! Alles was voorbereid, veel kon er niet mislopen dachten we.  Om 8 stonden we de kinderen op te wachten aan de school.  Om half 9 stonden we nog steeds te wachten! Geen kinderen te zien!  Uiteindelijk hebben we dan maar besloten om zelf het dorp in te trekken en de kinderen aan te sporen om te komen. Gelukkig hebben we op deze manier toch nog een heel groepje kinderen kunnen sprokkelen!  Ongeveer 30 kleine spruiten stonden toen klaar om er een dagje al spelend in te vliegen.   Normaal gezien begonnen we met het kamplied:waka waka. Jammer genoeg werkte de elektriciteit weer niet en zijn we er zo maar ingevlogen.  We hebben verschillende spelletjes gespeeld zoals, naamrolbal, 1 2 3 piano, tikkertje, antoinette wie heeft de bal,… . Hele simpele dingen maar echt al moeilijk genoeg voor die spruiten. Na een tijdje begon het te regen en hebben we naar de leeuwenkoning gezien! Jaja de elektriciteit werkte terug! De kinderen waren echt gefascineerd door de film, tof om te zien.  Zelfs de kok en enkele leerkrachten kwamen erbij zitten! Die waren zelfs nog het meest geboeid door de film. Vol spanning zaten ze te kijken! En grappig dat ze het vonden, niet te doen. Jup, de leeuwenkoning, echt een groot succes bij jong en oud! Na de film was het al weer bijna tijd om naar huis te gaan. We namen nog afscheid en de kinderen vertrokken. Het was een geslaagde eerste dag. Toch was het soms wat moeilijk om spelletjes te spelen met die kleine ukkies. Ze begrijpen niet altijd wat we zeggen en de regels moeten echt heel simpel zijn. 

Op dag 2 van de speelpleinwerking was het de beurt aan de oudere kinderen. Vandaag mochten de kinderen vanaf 8 jaar komen spelen. Ook die morgen was het weer hetzelfde liedje. Om half 9 stonden er nog maar 3 kinderen, terwijl we er veel meer ingeschreven hadden.  Ook nu zijn we weer naar het dorp gegaan om kinderen te verzamelen. Uiteindelijk hadden we ongeveer 20 kinderen.  Tof groepje om spelletjes met te spelen. Rond 9 uur echter stonden er plots nog meer kinderen. Al de kleine begadders die op maandag gekomen waren stonden er weer opnieuw. Dit was  dus niet de bedoeling. Normaal  ging het zo: maandag en donderdag voor de kleinsten, dinsdag, woensdag en vrijdag voor de oudsten.  Dit hadden we ook allemaal duidelijk meegedeeld op een briefje. Blijkbaar is het hier toch niet zo simpel om het goed te begrijpen.  Maarja Kenia hé J

Op woensdag was het beachday. We gingen met de kinderen vanaf   5 jaar naar het strand. De kleinsten speelden spelletjes op het strand, de ouderen mochten in de zee spelen. Ook vandaag hadden we maar 3 kinderen die er om 8 uur waren. Om half 10 waren we dan eindelijk compleet en zijn we naar het strand vertrokken.  Juist voor we vertrokken kwamen ook weer de 3 jarigen aangelopen.  Daar stonden we dan klaar om te vertrekken en met een hoopje 3-jarigen waarvan we niet wisten waar de ouders waren. Uiteindelijk hebben we ze dan maar meegenomen en hebben we ze ver van de zee op het strand in het zand laten spelen.  Uiteindelijk was het echt nog een leuke dag. De kleine kinderen amuseerden zich op het strand en de groten waren niet meer uit de zee te slaan.  De kinderen vonden het ook geweldig om zich vol wit zand te smeren! Ze kwamen dan aangelopen als monsters! Echt een grappig zicht! Sommige riepen Muzungu! Muzungu is blanke in het Swahili.  Ze waren nu ook een muzungu! Heel grappeg!  Donderdag deden we ballonnendag met de kleuters ,tof dagje! Vrijdag was het weer aan de groten en hebben we gedanst, spelletjes gespeeld,… . Echt een chirodagje J

Trouwfeest

Vrijdagnamiddag was het tijd om ons voor te bereiden op de trouw van famillie van madam Fatima, onze leerkracht van KG1.  Mevrouw Fatuma had ons deze week uitgenodigd om naar een trouwfeest te gaan.  We moesten voor het feest henna laten zetten op onze armen en benen.  In de namiddag kwamen er twee meisjes langs met henna.  Het begin van een heel verhaal J.  Om te beginnen waren ze al niet echt vriendelijk bij aankomst. Ze zeiden heel weinig en negeerden onze vragen rond hoeveel de prijs ging zijn voor onze tattoos.  Ze vertelden ons dat ze dat absoluut nog niet konden vertellen omdat ze moesten wachten op mevrouw Fatuma. Omdat wij mevrouw Fatuma vertrouwen , gingen we ervan uit dat het een eerlijke prijs zou zijn en gaven we dan maar toestemming om te beginnen. Nog voor ze begonnen waren vroegen ze aan John, onze huishulp , of ze eten kregen. Ze waren de hele tijd aan het klagen tegen hem dat ze honger hadden. Verlegen kwam John dit melden aan mij. Je kon zien dat hij het vervelend vond.  Wij hadden niet echt iets in huis en gaven dan maar fruit en drank. Nadat ze gegeten en gedronken hadden zijn ze er  dan uiteindelijk  toch aan begonnen. Amai ik begon wel eventjes te zweten als ik zag hoeveel ze op mijn arm begon te zetten. Maar kom, het zou eraf gaan en voor die ene keer dacht ik, laat ze maar doenJ Uiteindelijk heb ik dan toch moeten zeggen dat ze moesten stoppen of ik had helemaal vol gestaan denk ik! Ik zag ook al dat dit niet echt naar hun goesting was.  Nadat iedereen klaar was  begonnen de dames dan weer tegen John te praten en weer ging het over dat ze honger hadden. Het spijtige was ook dat ze niet tegen ons spraken maar enkel tegen John. Om de een of andere manier wilden zie niet spreken tegen ons.  Wij hebben dan toch maar braaf een heel brood gegeven en Jonh maakte thee.  Nu moesten we nog wachten om mevrouw Fatuma. Zij ging om 3 uur komen! Om 3 uur , geen mevrouw Fatuma te zien, om 4 uur geen mevrouw Fatuma, om 5 uur nog steeds niet en om 6 ook nog niet :D Jup jup Keniaanse tijd noemen ze dit dat. Uiteindelijk is ze niet gekomen en moesten we met de dames van de henna discussiëren over de prijs. Ze vroegen zo mar eventjes 15 euro per persoon. Jup we vielen bijna achterover! Na veel gediscussier hebben we dan 10 euro per persoon moeten betalen, wat volgens ons nog te veel was! We konden uiteindelijk al bijna niet anders meer omdat ze echt heel kwaad werden, zowel op ons als op John.  Tot hier verhaal 1 van de trouw! Het was al een goed beginJ De volgende ochtend hadden we om 10 uur afgesproken  om te vertrekken met mevrouw Fatuma. Voor te lachen zei ik al jaja om 12 uur zal ze er wel zijn! En jaja stipt om 12 uur was ze daar echt grappig.  Wij allemaal opgetut in ons kleedjes op de motto  naar Ukunda, echt de moeit.  An en Jessica zijn zelfs tegen de vlakte gegaan! Gelukkig waren ze zacht  gevallen en hadden ze niets. In ukunda namen we dan de matatu naar Mombassa! Lekker op elkaar gepropt  in die warmte, zeer aangenaam ;) Eenmaal in Mombassa kwamen we aan bij het ouderlijk huis van mevrouw Fatuma.  Wat ons meteen opviel was dat er heel veel mensen in een huis waren. Het was echt een grote famallie. We werden er echt heel goed ontvangen. Onmiddellijk kregen we een grote schotel met Pillau. Dat is rijst met vlees en aardappelen.  Best wel lekker. We moesten allemaal op de grond gaan zitten om te eten.  Echt op z’n Afrikaans dus.  Best gezellig!  Daarna zijn we stad ingetrokken om een cadeautje te kopen.  Hier werden we weer geconfronteerd met de drukte van de stad. Het is zo anders dan waar wij altijd zijn. Geef mij maar het rustige plattelandsleventje in Kenia! Maar soit, na het kopen van het cadeautje gingen we terug naar het huis.  En wat hebben we daar gedaan? Euhm… jaja wachten ,wachten en nog eens wachten, tot iedereen klaar was. Ondertussen hadden we al wel onze slaapplek gekregen! Amai en dat was de moeite hoor! We kregen een huis te zien waar al lang niemand meer gewoond had. Er lagen vuile matten op de grond waar we dan op zouden slapen. En jaja er waren ook kleineb bezoekers op de matten…  Lieve kleine KAKKERLAKKEN!  Jup dat was even schrikken! Eigenlijk zag niemand het van ons zitten om zijn ogen daar dicht te doen!  Chans dat we er uiteindelijk nog met konden lachen en  besloten dan maar om misschien  een nachtje door te doen.    Wanneer we iets later vroegen of we misschien toch iets kregen om op te liggen zei mevrouw Fatuma dat we zeker iets zouden krijgen en dat we misschien toch naar het eerste gebouw z ouden gaan om te slapen. Haha dat was wel een opluchting zenne! Ondertussen was het al na 6 uur , terwijl het feest zogezegd om 6 uur zou beginnen! Dus wat deden we dan maar, ja nog een beetje  wachten hé! Alles is hier echt zoooo polé polé!  En voor diegene dat nu denken , ja Lise gij bent ook zo! Geloof me dit is nog 10 keer erger ;) Maar dus rond 8 uur waren we dan toch daar op het feest!   We waren allemaal wel sterk onder de indruk als we de zaal zagen! Echt zo mooi en groot dat die zaal was. Ja dit was even een andere wereld waar we binnen kwamen. Bij het binnenkomen kreeg iedereen een zakje met drankjes, eten en een ijsje en nog een gouden zakje waar een spiegeltje inzat! En dit wel voor 800 mensen!  Wat ik me onmiddellijk afvroeg: hoe kunnen deze mensen dat nu betalen?  Maar soit we zetten ons op een stoel en bewonderden al de mensen die binnen kwamen. Iedereen was zo mooi! Glitters, lange jurken,… net een galabal!  Wat we ons ook onmiddellijk afvroegen: waar is nu eigenlijk de bruid? Er was geen bruid te zien en het feest was al volop aan de gang. Er werd al gedanst, gegeten,….  Ongeduldig bleven we dan maar wachten op de bruid. We begonnen dan maar wat foto’s te trekken van de mensen in hun mooie jurken. Jah ,dat hadden we dus ook blijkbaar beter niet gedaan. Een mevrouw met een boos gezicht kwam ons vertellen dat dit echt niet kon dat we foto’s namen. Wij hebben dan maar braaf onze kodak weggestokenJ Het was wel jammer want we wilden toch wel laten zien aan iedereen hoe zo’n feest eruit zag.  Ahja ook nog even zeggen dat er enkel vrouwen aanwezig waren. Het was een moslimtrouwfeest en blijkbaar vieren vrouwen en mannen het trouwfeest apart. De vrouwen mogen hier feesten en de mannen moeten naar de moské en bidden. Na het bidden gaan de mannen dan ook weer gewoon naar huis en gaan slapen. Wel een beetje vreemd J Ondertussen was het al rond 11 uur. En jaja wie kwam er dan toch aan: de bruid! Waauw , wat een kleed! Het was net een jurk van een koningin! De bruidskinderen waren ook echt heel mooi! Het waren net prinsesjes. De bruid kwam met haar bruidskinderen aangewandeld richting het podium waar een mooi decor op stond! Tot onze grote verbazing vertrok de helft van de zaal al voor de bruid het podium bereikt had! Huh wat was dat? Iedereen is weg en het feest moest nog beginnen! Echt heel vreemd!  Wanneer de bruid het podium bereikt had  ging ze op de bank zitten en werden er foto’s van haar genomen. De mensen die er nog waren schoven dan rustig aan om hun cadeautje aan de bruid af te geven. Wanneer ze hun cadeau afgegeven hadden mochten ze samen met de bruid op de foto. Ook wij hadden natuurlijk een cadeautje bij!  En wij maar denken, yes nu kunnen we toch eindelijk eens een foto trekken! Maar neenee het mocht niet, de mevrouw achter de camera werd al kwaad bij de vraag alleen. Nope geen foto dusJ Blijkbaar hebben ze hier schrik dat ze op facebook terechtkomen.  Facebook was het grote probleem. Jammer. Nadat we het cadeautje afgeveven hadden hebben we nog wat moeite gedaan om te dansen. Een half uur later stonden we nog alleen op de dansvloer en was bijna iedereen naar huis! Vreemd vreemd! De bruid zat ondertussen nog altijd op de bank op het podium, helemaal alleen. Leek ons toch ook niet zo tof op je eigen trouwfeest. Uiteindelijk is de bruidegom ook nog aangekomen. Hij had nog meer weinig toeschouwers. Hij nam plaats naast de bruid en er werden nog enkele foto’s getrokken.  Daarna stonden ze weer op en verlieten de zaal! Jup dat was het dan , het grote feest! Het feest waar iedereen zo veel moeite voor had gedaan.  We waren wel een beetje teleurgesteld. We hadden er iets heel anders van verwacht. We hoorden wel van de familie van de bruid dat dit de normale gang van zaken was. Weer een cultuurverschilletje denk ik dan. Achteraf was ik dan toch wel blij dat ik het allemaal gezien had en we hadden weer een verhaal om te vertellen! Nu ja het avontuur was nog niet afgelopen! We moesten nog gaan slapen!  We kregen dan toch een kamer met een bed. Met 3 in bed en met twee op de grond gingen we de nacht in! Gezellig!  Om 4 uur ‘s nachts werden we al gewekt door het gezang van de moskee , echt heel show!   Precies of er stond iemand onder ons raam te zingen. En jawel om 5 uur  begon het opnieuw! Echt een zaaaaaalige nacht! Haha! Maar kom ik ben al blij dat we niet tussen de kakkerlakken lagen. Hoewel er naar het schijnt toch wel heel veel op de grond lagen ‘s morgens! Maarja zolang ik het niet gezien heb is dat allemaal ok ;) s’ Morgens kregen we nog een uitgebreid ontbijt. We moesten allemaal op de grond in de gang gaan zitten en kregen eten.  Op het menu stond: een soort van smoutebollen, spaghetti, bonen met kokos, vlees van het trouwfeest en thee! Ja watte , wat een ontbijt seg!  Van het vlees heb ik wijselijk toch niet meer van durven eten. Chans dat de smoutebollen echt nog wel lekker waren!  Men buikske zat vol J Na het ontbijt zat ons avontuur erop.  Een avontuur dat we toch niet zo snel meer gaan vergeten denk ik.   Een lang maar toch wel een speciaal avontuur! En vooral Asante sana aan de familie van Fatuma dat ze ons zo goed ontvangen heeft en dat we dit hebben mogen meemaken!

                                      

                                       

                                     

                                     

                                                                   Speelpleinwerking

                                                         Kijken naar lion king!