week 3

Jambo

Nu bijna 3 weken hier, de tijd vliegt enorm. Nog een weekske en we zijn hier al een maand. Echt zotjes.  Ik heb soms zelfs een beetje schrik dat we te weinig gaan kunnen realiseren omdat  het nog maar een maand school is.  Ik heb zelf nog geen les gegeven dus heb er nu wel zin in om zelf een les te geven. Hoewel het een hele uitdaging zal zijn.  De voorbije weken hebben we de kindjes geholpen die het moeilijk hebben in de klas en de leidster geholpen waar nodig. Tijdens deze weken hebben we ook wel ingezien dat het lesgeven helemaal niet makkelijk zal zijn.  Ik vraag me een beetje af hoe we er aan moeten beginnen aan zo’n hele klas die ons helemaal niet begrijpt. Maar ja, we zullen wel zien!  Ondertussen hebben we hier ook al wel enkele nieuwe dingen proberen te introduceren zoals: de beertjes van meichenbaum, een weekkalender voor de jongste klassen, een gevisualiseerd alfabet in de klas, getalbeelden aan de muur , beloningssystemen en de kinderen in rijen laten staan als het gebeld is. Het zijn kleine dingen maar hopelijk toch al enkele dingen waardoor de leerkrachten geholpen worden. Ik ben benieuwd  of het allemaal zal aanslaan.  Voorlopig zijn de leerkrachten het allemaal nog wel zitten denk ik. Hoewel ze niet altijd heel veel enthousiasme laten zien als je iets nieuws voorstelt. Je vraagt je dan af of  ze het gewoon niet begrepen hebben of misschien dat ze er toch bedenkingen bij hebben maar niet durven vertellen.   Ik kan wel begrijpen dat ze soms denken van: “ ze zullen het hier is even komen vertellen ;)” maar hopelijk als ze zien dat onze dingen werken dat ze wel enthousiaster worden.   We hebben deze week ook nog geholpen met het verdelen van de  pennenzakken. Elke leerling heeft een pennenzak gekregen met een balpen,potlood,lat, gom en slijper. Het is de bedoeling dat deze pennenzakken in de school blijven en dat elke leerling zo zorg moet leren dragen voor zijn eigen materiaal. Het moet ook voorkomen dat leerlingen potloden en dergelijke mee naar huis nemen. Dat gebeurt hier vaak. Zelfs de eerste dag was er al gestolen  uit de gekregen pennenzakken. Vanaf nu gaan dus ook alle klassen op slot zodat er niets meer kan genomen worden tijdens de pauzes.   Ik heb deze week ook samen met lies alle bordjes aan het afwassen geweest. Amaai da was een werkske J Ik denk dat we meer dan 4 uur bezig zijn geweest. Ze zetten de plastieken bordjes altijd op elkaar als ze nog nat zijn.  Dat is niet zo proper en het begint op de duur echt wel te stinken.  De kinderen moeten namelijk alles zelf afwassen in badjes. Als het afgewassen is stapelen ze alle natte bordjes al op elkaar. Dus hebben we alles nog is ne keer proper gemaakt. We hebben daarna tijdens de lunch het droogrek ingeschakeld dat  met de container was meegekomen.  De kindjes moesten hier hun afgewassen bordje inzetten om te laten drogen in het zonnetje. Het verliep nog niet zo heel vlot maar na wat oefening komt het wel goed denk ik ;)  Je leest het , het zijn dikwijls kleine praktische dingen die hier al een hulp kunnen zijn.  Het waren deze week ook examens. En jaja zelf mijn bengels van 2,5 jaar hadden hier examens. Ze moesten cijfers , en voorwerpen in de juiste kleur kleuren, getallen en lijnen overtrekken en nog veel meer. Het was soms eigenlijk erg om te zien. De meeste kleuters wisten niet wat ze aan het doen waren of wat er nu juist gevraagd werd. Het was echt te moeilijk. Ze zouden in België raar kijken denk ik als je zou afkomen met zo’n examen voor de kleuters.  Maarja, het is Kenia he J  Donderdag was het de laatste schooldag van de week. Maandag hebben we ook nog een dagje verlof. De kinderen krijgen wat rust na hun examens.  Nu hebben wij ook wat tijd om te ontspannen en om onze eerste lesjes voor te bereiden. Gisteren ben ik naar het strand geweest en ik was redelijk goed gebakken! Hihi. Wel leuk als je dan hoort dat het in België zelfs gesneeuwd heeft!!  Hmm eigenlijk heb ik echt nog heel veel te vertellen maar dat is zo moeilijk om dat allemaal even te typen.  We hebben deze week ook nog een kindje verzorgt dat helemaal verbrand was aan zijn arm. Het is een kindje van mijn klas. We gaan er elke dag eens kijken om te zien of de wonden goed verzorgd worden. Het is wel leuk want naast deze jongen wonen ook nog andere ouders van kindjes uit onze klas. Zo leren we iedereen toch een beetje beter kennen.  Donderdag zijn we voor de laatste keer langs geweest. Baraka en zijn mama waren spoorloos.  We hoorden dan dat de mama problemen had gehad met de huisbaas en zou voor even in de gevangenis zitten. Waar het zoontje nu naartoe is weten we echter niet en maken ons nu toch wel wat zorgen. Jammer genoeg kunnen we er weinig aan doen en kunnen we enkel maar hopen dat hij snel terug  zal zijn.   Zo gebeuren hier nog wel veel dingen waar je je echt zorgen over maakt maar je moet je er op een of andere manier bij leren neerleggen als je er niets aan kunt doen.  Zo was er een kindje dat dringend hulp nodig had omdat het een hersenvliesontsteking had. De ouders wilden echter niet dat het kind naar het ziekenhuis gebracht werd ook al wilden wij de kosten betalen. Het laten verzorgen van het kind in het ziekenhuis ging in tegen hun geloof. Ze hebben dan besloten om naar een soort van “heksen” dokter te gaan. Ze zijn vertrokken en we hebben er daarna niets meer van gehoord. Maar volgens diegene die er bij waren zou het kind weinig kans gehad hebben om  dit te overleven als het niet naar het ziekenhuis werd gebracht. Op die momenten sta je dus echt machteloos.  Gelukkig zijn er ook kinderen  die we wel kunnen helpen. Zo zijn Jessica en An twee verwaarloosde kindjes gaan sponseren. Ze gaan nu naar school in de rainbow school en er word  een huisje voor hen gebouwd waar ze een veilig onderkomen hebben dichtbij de school. We hebben de kinderen echt zien open bloeien. In het begin dat we hier waren kon er nauwelijks een lachje af. Nu doen de kinderen niet anders dan lachen en spelen. Het is echt zalig om te zien! Dus er gebeuren hier ook heel wat goede dingen. Gelukkig maar ! 

Voila bij deze ga ik het houden! Tijd om een beetje voor school te werkenJ  Moet ook gebeuren, spijtig genoeg!

Tot de volgende!

foto's

Jambo!

Het was weeral een drukke week! Gisteren is de container aangekomen in de school! Deze container zat echt helemaal vol met schoolmateriaal. We hebben met alle vrijwilligers de container mee helpen uitladen. Amaaai was werkenbak in dees heet weertje! Maar..., het was de moeite waart als je zag hoe blij al die bengels en de leerkrachten waren! s'Avos hebbe we ons dan ook is goe late verwenne en iets lekker gaan ete en een danske gaan placeren in de tsjakatjak (ofzo), een plaatselijk discotheekje :)  Voor de rest hebbe we niet heel veel meer gedaan, het was een rustdagje vandaag! Dus bij deze het korte berichtje. Ik wou vooral nog wat foto's laten zien van de voorije week! Geniet ervan ;)
Groetjes!

                                          Strand + ritje op de kamelen!

                                                                      Aapkes

Onze huisdieren :)

Nog aapkes!

                                                         Uitladen van de container!

                                                  Showke van een van de kindjes

                                        
                                          De school vol met materiaal van de container!

                                                  Kindje van Kebene dat optreed! Echt schattig!

week 1

Vandaag juist 1 week hier. Op woensdag hebben we altijd een vrije dag, tijd om even te bloggen J

Het voorbije weekend was zeer fijn.  Op zaterdag zijn we het strand gaan verkennen. ( heb ik al wel verteld denk ik ) Katrien stelde ons voor aan het lokale volk daar. Het strand en de zee zijn echt mooi .  Zalig om er  te wandelen.  Je bent altijd wel even onderweg als je daar loopt, iedereen spreekt je aan en doet een babbeltje met je. Polé Polé ! Dat wil zegge, alles op het gemak! Typisch Kenia.  Chanske dat ik me daar wel wat in kan vinden ;)  We zijn dan ook nog iets gaan drinken op het strand. Wanneer we terug wilden vertrekken kregen we het aanbod om op kamelen terug naar huis te gaan.  Voor een goed prijsje gingen we de kamelen op. Echt heel grappig!   Op zondag zijn we terug naar het dorpje gegaan.  Lies had kleding gekregen van iemand uit Belgie. Dit gingen we uitdelen. Met een klein hartje vertrokken we naar het dorp. We verwachtten een beetje dat het een stormloop ging zijn. In het begin verliep alles echter vlot. We gingen naar de huisjes en gaven de kleding in het huisje af. Ze waren er echt heel blij mee. We hadden schoentjes, kleedjes,… bij. Het nieuws ging echter snel de ronde en al snel stonden bijna alle kinderen van het dorp bij ons. Iedereen wilde iets  hebben. Natuurlijk te begrijpen als je niets hebt.  Spijtig genoeg begonnen ze het na een tijd gewoon uit onze handen te trekken. Dat was niet echt leuk. We waren content wanneer we  alles uitgedeeld hadden.   We hadden aan veel kindjes iets kunnen geven maar niet aan allemaal.  Dat was wel jammer, langs de ene kant was ik blij dat we iets hadden kunnen geven en langs de andere kant had je gevoel dat je helemaal nog niet genoeg gegeven had.  Het was een dubbel gevoel.  Maar ja, we zullen maar denken aan de kindjes die we wel geholpen hebben.   Na de middag ben ik met An en Nikki naar een optreden geweest op het strand. Was echt wel tof. Echt ontspannen. De kindjes van het weeshuis naast ons ( Kebene) waren er ook. We zijn dan nog even met hen in de zee gaan spelen. Wanneer we bijna naar huis gingen ,ging er een kindje van Kebene het podium op. Hij begon te zingen en echt het was een kippenvelmoment ! Je zag dat hij er zo van genoot en ik vond het ook echt mooi. Hij had het hele publiek mee. Iedereen begon enthousiast te klappen. De jongen was in zijn nopjes. Echt goed dat hij zo’n moment kan beleven want de meeste kinderen van Kebene hebben al heel wat meegemaakt voor ze er terecht kwamen.  Op de terugweg van het strand kwamen we nog een boom tegen vol met aapjes. Het was wel grappeg om te zien dat wij daar echt vol bewondering naar aan het kijken waren en de Kenianen die er gewoon voorbij liepen. Voor hen is dat heel gewoon, zoals het voor ons gewoon is om een hoopje vogels in de boom te zien.  Op maandag gingen we voor het eerst een hele dag in onze klas observeren. Al snel wisten we dat het niet simpel gaat zijn om voor deze klas te staan. Ze verstaan ons niet en als gevolg luisteren ze ook niet echt naar ons. Ze weten niet wat we zeggen en dus ook niet wat we bedoelen. Het gaat echt zoeken zijn voor ons hoe we ze onder controle kunnen krijgen. We hebben al wel ondervonden dat ze echt heel veel aandacht vragen. Voor hen speelt het echter geen rol of het op een positieve of negatieve manier is.  Dus hiervoor moeten we goed opletten.  Vooral heel veel proberen aan te moedigen en het negatieve wat te negeren.  Een keer heeft dit al wat effect gehad. De kinderen waren met de blokken aan het spelen en begonnen met de blokken te gooien. Ik zette me vervolgens bij een kind en begon er een toren met te bouwen en moedigde hem fel aan. Ik heb dit even volgehouden en na een tijdje zag je ook de andere kinderen een toren te bouwen en stopten ze met blokken gooien. Yes, er was iets gelukt! J Hoewel het even later bij iets anders dan weer wel in de mist ging.  Zo zal het nog vaak gaan. We zullen vooral veel moeten uit proberen en de kinderen moeten leren aanvoelen. Dit gaat wel wat tijd vragen.  Zoals ik eerder al verteld heb zijn er  in de klasjes  heel wat dingen waar ik me vragen bij stel. Sommige dingen hebben volgens mij echt geen nut, zoals het herhalen van woorden zonder dat de kinderen er maar iets van begrijpen. Langs de andere kant zijn ze dan ook weer op de goede weg. De kleuters mogen bij het begin van de dag vrij spelen. Er zijn dan meestal twee keuzes waar ze uit kunnen kiezen. Vb. met de blokken spelen en spelen met knuffels. Hoewel ze nog niet goed weten wat ze er met kunnen doen is dit toch al een stap in de goede richting. De echte lessen zoals taal en wiskunde worden soms ook als een afgewisseld met spelen. Heel goed want zo’n een hele dag gewoon luisteren is voor die bengels echt heel moeilijk. Er gebeuren dus als al heel wat goede dingen maar is nog werk aan de winkel.  Volgende week mogen we eindelijk aan de slag. Daar zie ik al naar uit. Dan kunnen we eindelijk wat dingen uit proberen. We moeten dan werken rond het thema bouwen en hebben al wat ideetjes! Hopelijk slaagt het een beetje aan!

Op dinsdag hebben we al het ingezamelde materiaal afgegeven aan de school. We hadden echt heel veel potloden, kleurpotloden en ander schoolgerief  mee.  Zoals het de gewoonte op school is werden we zeer  uitgebreid bedankt. De kinderen zongen liedjes voor ons en zeiden we love the teachers ;) hihi wel tof!  De meeste kinderen kunnen hier echt wel mooi zingen, vooral het liedje: we are the World is altijd een chick moment. Dat is ook het lied van de school. Na de school doen we meestal niet veel meer! Het zijn echt wel vermoeiende dagen! Om kwart na 6 moeten we ons bed uit zodat we om 7 uur op school kunnen zijn en ’ s avonds zijn we pas tegen half 6 terug in ons huisje. Dan moeten we nog koken, wassen,… .  Het is hier ook echt veel te warm om iets te doen eigenlijk.  Dus de vrije dag op woensdag kunnen we echt wel gebruiken.  

Bij deze ga ik jullie ook laten want de manne van de winkel zijn hier! Kunnen we eten! Olé J

Tot de volgende!

Eerste bericht, whoehoew! :)

Jambo!

Ondertussen 4 dagen hier in het warme Kenia!  Ik weet nu al dat dit een ervaring zal zijn om nooit meer te vergeten. De eerste dag was voor mij zeer indrukwekkend. We reden van de luchthaven van Mombassa naar onze dorpje.   Je werd direct ondergedompeld in het Keniaanse leven. De geur, de armoede, de mensen,… dit was Afrika.  Voor we in ons dorpje aankwamen moesten we op de ferry om het water over te steken.  Eerst moesten de auto’s op de boot waarna de ferry gevuld met mensen! De hele boot werd als het ware opgevuld met mensen.  Indrukwekkend!  Toen we in het huisje aankwamen moest ik toch even bekomen.   Na het eten zijn we nog even de straat op gegaan. Overal waar je liep hoorde je jambo, welcome in Kenia. Iedereen is hier echt super vriendelijk! Je voelt je onmiddellijk welkom. S’ avond zijn we nog  even naar het weeshuis Kebene geweest. Hier zitten  29 weeskindjes. We kregen onmiddellijk een rondleiding van een van de kinderen. Het was er echt heel mooi. De begeleiding was lief en ik had de indruk dat de kinderen zich er wel goed voelden. 

Dag twee was een speciale dag. We overhandigden ons geld aan de directeur van de scool rainbow4kids. Hij was echt heel blij. Hij heeft als het ware nog een hele dag met een glimlach op zijn gezicht rondgelopen. Katrien en hij hadden onmiddellijk het idee om met het geld voor elk kind een turnuniformpje te maken. Zo zijn de kinderen ook steeds herkenbaar als ze naar het strand gaan of gaan sporten. Dit was al lang een droom van de directeur.  ‘s Avonds  als de school gedaan was maakte de directeur dit bekend aan de kinderen. We moesten naar voorkomen en kregen een groot applaus. Echt een zalig gevoel. Door de dag zijn we gaan observeren in de klassen. Het zal serieus aanpassen zijn, het is echt helemaal anders dan bij ons. Je ziet veel dingen die anders kunnen maar het vraagt van de Kenianen een zeer grote aanpassing. Dus het zal op de tanden bijten zijn.  Het lesgeven bestaat vooral uit dingen voor zeggen door de leerkracht , de leerlingen moeten het dan herhalen. Soms heb ik het gevoel dat de kinderen er echt niets van begrijpen.  Dit is vooral bij de jongste kinderen. Ze krijgen les in het Engels maar kunnen de taal nog niet.  Ik kan er nog lang over door gaan maar dat  zullen jullie nog wel lezen in mijn volgende berichten.

Op vrijdag zijn we met de kinderen van de oudste klassen naar de zee geweest . Dat was echt geweldig!  Alle kinderen wilden leren zwemmen. We probeerden het wel wat voor te doen en uit te leggen maar daar hebben ze nog wat meer oefening voor nodig.  De kinderen willen echt alles leren en zijn zeer erg dankbaar als je dat doet. Ik heb hen proberen het liedje hoedje  van papier aan te leren, waterballet gedaan ;) , ….  Je kon de kinderen echt beter leren kennen.  Het zijn echt schatjes.  De zee is hier zalig, wit strand, palmbomen,… ideaal dus J

Na de school zijn we het dorp gaan bezoeken. Amai, was wel even heavy! Een dorpje vol hutjes waar ook kinderen van de school wonen.  We mochten ook in 1 huisje gaan kijken.  Hier woonden twee meisjes van de school. De mama heette ons welkom. We moesten  per twee in het huisje gaan omdat er heel weinig plaats was.  Bij het binnenkomen zag je een heel klein plaatsje waar een stoeltje en wat ander spulletjes stonden.  Daarachter was er een ander  plaatsje waar een bed met een matras stond die de hele ruimte vulde.  Je kon bijna niet geloven dat daar een mama met haar 3 kindjes in kon wonen. De geur in de hut en in het hele dorp was indringend, eentje dat ik niet snel zal vergeten. Het gekke is dat de mensen hier ondanks al hun miserie even vriendelijk blijven  en ons steeds met open armen ontvangen.   

Vandaag ( zaterdag) zijn we het strand gaan verkennen en hebben we besproken wie in welke klas zijn stage zal doen. Ik sta bij de allerkleinsten van de school. Het zal een hele uitdaging zijn! Het is de enige klas waar de kinderen nog geen Engels spreken. Ondanks dat  heb  ik er enorm veel zin in! Met kleine dingen kunnen we hier al veel bereiken denk ik.  Zo kunnen we een poging doen om de  kinderen te leren spelen. De leerkracht legt  soms speelgoed op de tafels waar de kinderen mee moeten spelen. Het probleem is dat de kinderen niet weten hoe ze dit moeten doen.  Er is ook redelijk veel materiaal aanwezig waarmee we de leerkracht kunnen helpen om het te gebruiken op een goede manier. Ik ben benieuwd!

Tot zover mijn Keniaanse avonturen.

Als het internet een beetje meezit hoop ik jullie een beetje op de hoogte te kunnen houden!  Aangezien het Afrika is zal dit wel even kunnen duren J Foto’s toevoegen is op de moment nog moeilijk om dat dit te lang duurt! Ik hoop dat er snel wat verandering in komt!

Tot dan !

Lise