En we gaan naar Kenia .. !: Bezoek bij Juma

Op bezoek bij Juma

Ik weet niet of jullie het nog weten maar ik sponsor dus een kindje van de school , namelijk Juma. Juma is een jongen die in Ukunda woont en zit momenteel in KG2. De tweede kleuterklas dus. Nikki was de juf van Juma gedurende deze stage. Ze vertelde me dat Juma een slimme, flinke jongen is J Hij doet het goed in de klas.

Vandaag ben ik Juma eindelijk gaan bezoeken. Voor ik vertrok wou ik nog weten waar hij woonde, wie zijn familie was en vooral wat hadden ze nog nodig hadden.

Het avontuur begon al op de motto. We nemen mee op de motto: mezelf, mevrouw Fatuma en Omari en een tas vol met eten J Ik had een dus een tas gekocht met rijst, bonen, suiker, zout, ugali, fruit, wasmiddel,… voor het gezin. Deze werd vanachter op de motto gebonden en daartussen moest ik , Fatuma en Omori nog geraken. Het was de moeite. Fatuma zat bijna in mijn nek en Omari op men schoot! Maar soit het was voor het goede doel! We moesten de mama onderweg nog op haar werk oppikken. Ze verkoopt aardappelen om wat centjes te verdienen. Gelukkig kreeg zij een andere motto want dat had echt niet meer gegaan J Het was een lange weg. Onderweg vertelde Fatuma mij dat Juma elke dag om 5 uur moet vertrekken om op tijd in school te zijn. Op tijd wil zeggen, 7 uur. Juma is dus bijna altijd 2 uur te voet onderweg naar school. Je zou ze het in België maar een moeten laten doen! Eenmaal aangekomen aan het huis schrok ik ervan dat het zo’n groot en mooi huis was. Ik dacht dat is hier in orde. Bij mijn aankomst werd ik heel hartelijk ontvangen. Ik nam direct kennis met het hele gezin. Mama, de twee zussen, grootmoeder,grootvader,… . Ze waren echt heel vriendelijk en boden mij onmiddellijk een stoel aan. Juma was echt heel verlegen. Dat was wel schattig. Toch wist hij nog wie ik was. Ik had hem eerder op school al verteld dat ik zijn sponsor was. De papa ontbrak echter. Mevrouw Fatuma vertelde me dat de ouders gescheiden waren. Dat was ook de reden waarom de mama aardappelen verkocht vertelde ze, een manier om te overleven. Na de kennismaking heb ik mijn mand met cadeautjes afgegeven. Ze waren er erg blij mee. De mama kwam me onmiddellijk een knuffel geven. Daarna vroeg ik of ik ze nog met iets kon helpen, iets waar ze dringend nood aan hadden. Ja en natuurlijk was er iets. Ik werd uitgenodigd om in hun huis te gaan kijken . Al snel werd het me duidelijk dat het huis toch niet het mooie huis was dat ik dacht. Er waren 3 kamers in het huis. Een slaapkamer met twee bedden waar mama, Juma en de twee zussen slapen een kamer voor de grootouders en een keukentje. We begonnen bij de kamer van het gezin. Het was een klein rommelige kamertje. De bedden waren in een erge staat. Ik dacht echt dat ze er elk moment konden doorzakken. Het ergste was nog dat niemand van het hele huis een matras had om op te slapen. Wat ik ook onmiddellijk opmerkte was dat er geen muskietennetten te bespeuren waren. Een muskietennet is hier echt zo belangrijk. Zeker in het regenseizoen want dan zitten er echt veeeel muggen. Ja , daar wordt ja dan weer even stil van. De situatie was erger dan ik dacht. Ik wist dus al onmiddellijk waarmee ik kon helpen: een matras en een muskietennet. Na de slaapkamer gingen we verder naar de keuken. Ja, keuken, is wel veel gezegd. Het was een ruimte met een vuurtje en enkele potten op de grond. Daarna werd ik verder naar buiten geleid. Daar stond een soort van rieten scherm. Het was de badkamer. Het was een kleine ruimte waar eigenlijk niets was. De grootvader vertelde me dat ze daar douchen en naar het toilet gaan. Ik vroeg me wel af waar de pipi en kaka dan bleven. Op het eerste zicht zag ik niets liggen en de geur was ook nog wel cva. Maar toch als ze douchen staan ze eigenlijk gewoon in hun eigen urine te douchen. Het was een groot huis ,maar met zooo weinig materiaal in. Het was echt triestig. Mijn hartje deed er zeer van J. Ik heb al veel huizen gezien maar om de een of andere reden raakte dit huis me toch wel erg. Na de rondleiding hebben we nog wat foto’s getrokken en heb ik hen verteld dat ik hen ging proberen te helpen. Je zag nu al aan de mensen dat ze erg dankbaar waren. Ik beloofde dat ik deze week nog terugkwam en dat apprecieerden ze.

Op de terugweg had ik tegelijkertijd een tevreden en een droef gevoel. Ik was aangedaan door de situatie waarin Juma leefde en tegelijkertijd blij omdat ik de mensen heb leren kennen en dat ze zo vriendelijk waren. Ik was er echt welkom, je werd precies een beetje in hun familie opgenomen.

Maar duuus eenmaal ik thuiskwam wist ik meteen wat doen! Mamaaa…. ,wilt gij Juma een beetje sponsoren? J Na mijn verhaal zag ze dit natuurlijk zitten. Maar eigenlijk had ik zelf al de oplossing. Voor mijn vertrek had ik nog centjes gekregen van tante Chris en tante Rit om een kindje met verder te helpen. Een ideale gelegenheid dus op de centjes te spenderen. Morgen ga ik twee matrassen en drie muskietennetten kopen. Gaat nog wel spannend worden want dit gebeurt allemaal met de motto! Haha! Vanaf morgen slaapt Juma dus op een zachte matras en veilig onder een muskietennet! Bij deze Asante Sana tantekes! Deze familie zal jullie dankbaar zijn!

Juma