Een goei week!

Jambo allemaal!

Na twee weken nog eens een berichtje uit het verre Kenia! Het is hier nog altijd zalig! Het word er alleen maar beter op. Ik ben nu twee weken les aan het geven en het valt goed mee. Ik had er echt heel veel schrik voor maar ik denk dat de kindjes ondertussen toch al een beetje meer gewend zijn aan ons en zijn nu toch al heel wat kalmer. De eerste week zijn we begonnen met wiskundelesjes, keuzemomenten, turnen en beeldende vorming. Soms liepen de lessen al wel eens fout maar over het algemeen was het wel redelijk goed denk ik. Deze week heb ik bijna alle lessen overgenomen. Het werd een thematische week over kleuren. De kleuren zijn echt een ramp bij deze kinderen. De meeste zien er echt geen verschil tussen en kunnen ze niet benoemen. Elke dag hebben we gewerkt rond een bepaalde kleur. Maandag was het de gele dag, dinsdag de rode, woensdag  de blauwe,….

Elke dag kregen de kindjes materiaal in die bepaalde kleur om mee te werken, te spelen,…  Het was echt tof! Vooral de blauwe dag! We hebben een race gedaan om ter snelst alle blauwe voorwerpen naar de overkant brengen, blauwe afrukken van onze handen gemaakt, gespeeld met blauwe blokken en met allerlei blauwe materialen in de waterbakken ! Amai ze gingen er nogal tegen met het water! Potjes vullen, weer leegmaken, alle potjes overbrengen naar de andere bakken ,… Ze waren er echt door gefascineerd.  Na die dag dacht ik, ja ik kan hier toch wel iets bereiken. Langs de andere kant wanneer ik op vrijdag vroeg welke kleuren de potjes hadden gaven ze allemaal in koor het verkeerde antwoord. Mja dan dacht ik, lap he ,waarom heb ik al die moeite gedaan.  Maar dan zie je uiteindelijk toch dat enkele kinderen het dan toch helemaal door hebben. Daar moet je, je dan maar aan optrekken. Beter enkele kinderen helpen dan geen denk ik dan maar.   Mevrouw Fatima, mijn leerkracht deed enthousiast mee deze week. Ik denk dat ze er van genoten heeft en hopelijk heeft ze er ook iets van opgestoken! Let’s hope J

Je zag het al aan men titelke, het was een goede week! Leuke dingen gedaan met de kleuters maar ook echt geweldige momenten meegemaakt.

De kinderen hebben deze week een stereo-installatie gekregen van Tine, een van de vrijwilligsters. Amaaai je had die gezichtjes moeten zien! Ik heb nog niet dikwijls kinderen zo blij met iets gezien. Heel de school kwam aangelopen en ze begonnen  echt allemaal te dansen! Op 5 minuten tijd was er echt een feest gecreëerd op school! Ja ge moet er echt bij zijn geweest om te weten hoe schoon het was. Het was echt een van de schoonste momenten die ik hier heb meegemaakt! Gevoelig als ik ben, stond ik daar zelfs bijna te janken omdat het me echt zo raakte! J Een beetje muziek deed precies echt alle miserie  van de kinderen even vergeten! Pure vreugde was het! Zalig J  Vrijdagochtend zijn we naar de zonsopgang gaan kijken. Om 6 uur ware we al op pad naar de zee. Echt heel jammer dat er zo veel wolken waren. We zagen ze niet echt opkomen maar konden er toch een glimp van opvangen tussen de gaatjes in de wolken J  Toch was het al echt knap, 30 foto’s ofzo getrokken van hetzelfde stukje zee ! Mja Kenia het is knap! Na de zonsopgang zijn we met zen alle naar school gegaan. Er werd afscheid genomen van Tine. Tine deed haar laatste dag stage in de school.   Bij een afscheid wordt er altijd gezongen met de hele school. Het is echt zo mooi die Keniaanse liedjes. Ge weet gewoon ook echt dat alles wat ze zingen recht uit hun hart komt. Alle mensen zijn hier zo echt, zo puur! Daarbij de mooie Keniaanse stemmetjes en het was weer compleet voor een weenmomentje! Haha alle vrijwilligers op een rijtje met een zakdoekske J Maar da moet hier kunnen!  Eens goe blijten is nie slecht ;)  Na dit moment werden de christenen en de moslims in een apart lokaal onderverdeeld (PPI) . Er werd een uur gebeden, liedjes gezongen, bedankt,… . Weer iets typisch Keniaans.  Het sterke geloof in God. Het is hier wel veel anders dan bij ons. Ze zingen en dansen wanneer ze God bedanken. Een klein feestje eigenlijk. Ik genoot er echt van. 

Na de middag was het grote moment daar! De kinderen kregen vandaag hun sportuniform dat door de spaghettidag gesponsord is!  Door jullie dus! De kinderen waren er echt fier op. Ze stonden er nogal te blinken in hun uniformpje. Thank you teacher Lise! Dat heb ik zo veel gehoord en zo spontaan. Echte dankbaarheid, contentheid! En ja wanneer ze dan het liedje zongen thank you Lise, kreeg ik weer een kropke in men keel! Ik was echt content! En vooral nen dikke merci aan jullie, de helpers, de eters! Het was echt de moeite waard zenne. Ik en lies moesten een speech geven, haha men beste Engels weer bovengehaald J maar, de boodschap is overgekomen. We hebben afgesloten met een danske en het was weer een feest. Al die mooie kleurtjes op de speelplaats die aan het dansen waren! Waaw! Echt waar je moet het hier echt gezien hebben om te weten wat het is. Het lijkt allemaal zo simpel en klein maar dat zijn hier die dingen die het hier zo mooi maken.

Vorige week hebben we ook nog een tv en dvd speler gekocht met het geld. Het was de directeur zijn doel om via tv en film de kinderen meer en meer correcte info te geven over aids en om seksuele voorlichting te geven. De kinderen gingen echt volledig uit hun dak als ze de tv zagen! Tot slot hebben we de school ook nog een serieuze duw in de rug gegeven door heel veel handboeken aan te kopen. De directeur, mr. James zei ons dat de school gered was. Handboeken waren echt een groot  probleem. Er zijn heel veel boeken gestolen het voorbije jaar door de studenten zodat er bijna geen meer overschoten. Voor de school zijn boeken echt heel duur en  was echt een groot geschenk!

Toch wel boeiend dat je hier zo veel kan doen door een simpele spaghettidag te organiseren!  Ge zou er drekt nog 5 ander geven ! J Echt waar nog eens nen dikke merci aan iedereen!

Op mijn vorige blogbericht heb ik ook nog verteld  over het Kindje dat we altijd gingen verzorgen omdat hij een brandwonde had. De kleine spruit is terug terecht. Hij zat met zijn mama in de gevangenis.  De reden is echt heel triest.  Blijkbaar had de mama Baraka willen vermoorden. Ze stond met een mas op zijn keel wanneer de buren ingrepen. We keken nogal raar op als we hoorden dat die kleine Baraka  dan nog juist bij zijn mama opgesloten zat. Hier in Kenia is dat blijkbaar niet zo abnormaal. Ik en Lies zijn Baraka dan gaan opzoeken. Het was erg om te zien. We werden ook onmiddellijk geconfronteerd met de corruptie van de politie hier. Ze wilden natuurlijk dat we geld neertelden om Baraka vrij te krijgen, om medicijnen te kopen,… . Baraka had echter niets misdaan en moest helemaal niet vrijgekocht worden. Van het geld voor de medicijnen had hij waarschijnlijk ook nog niets gekregen.  De volgende dag is de manager van onze school gaan praten met de rechtbank en stond hij de volgende dag weer op school! Echt goed, we waren allemaal content. Baraka mocht nu bij een kennis van de mama logeren. Na het school werden we echter weer geconfronteerd met de hardheid van het Keniaanse leven.  Een uur nadat we hem naar huis gebracht hadden stond hij weer aan de schoolpoort. Hij had een rugzakje op zijn rug met schoenen en kleding in. De kennis wou niet meer zorgen voor Baraka. Daar stonden we dan met die arme spruit. Gelukkig wou Paski,de oprichter van het weeshuis Kebene naast onze woning hem opvangen. Er was wel één voorwaarde. Baraka moest getest worden op HIV. Als hij drager was van het virus kon hij er niet blijven. Het was even bang afwachten maar Baraka is zo gezond als een visje en mag er nu blijven. Hij word er heel goed opgevangen door de kinderen en ik heb het gevoel dat hij er echt content is.  Yes, een happy end!

Met dit happy end wil ik ook afsluiten. Nu nog even voorbereiden voor school en dan kan ik bijna een weekje Kenia beter gaan verkennen met os ma en pa!  Ik kijk er al naar uit!

Saloet en Asante Sana voor het sponsoren!